8 t/m 29 juli: RT training

Hallo,

Ik ben dinsdag begonnen met de training voor m'n RT.
RT staat voor Radio Telefonie en dat gaat dus over het praten via de radio van het vliegtuig.
Iets wat al tijdens les 2 in de praktijk door mij wordt gedaan, maar wat natuurlijk ook aan formele regels is gebonden. En dat moet natuurlijk getoetst worden, dus om me op die test voor te bereiden volg ik nu 4 avonden RT training.

De setting is grappig: je zit met een paar leerlingen en een instructeur aan de tafel en allemaal heb je je headset op je hoofd. Vervolgens boots je een vlucht na en de instructeur speelt voor luchtverkeersleider.

Dat levert leuke situaties op omdat je met z'n allen dezelfde oefening aan het doen bent.
Zo moesten we onderweg uitwijken naar Schiphol omdat onze olietemperatuur te hoog werd. Vervolgens kom je met drie rokende vliegtuigen tegelijk op schiphol af zodat de verkeersleider zegt: follow the preceding aircraft to runway 04 final. Zie je het al voor je: 3 cessna's die precies tegelijk een engine probleem krijgen en rokend achter elkaar aan gaan om te gaan landen....

In totaal hebben we drie vluchten gedaan.

De training is leuk, in het begin even wennen om 'droog' te oefenen, maar wel leerzaam.

Groeten,

4 juli 2008: Grote solo!!!

Totaal aantal uren: 38

En één van de laatste mijlpalen is bereikt: de grote solo overland naar 2 andere vliegvelden, en minimaal 150Nm.

In tegenstelling tot Marcel (heb medelijden met hem) is het bij mij meteen de eerste reservering raak. Het was nog wel even spannend of het doorging want de SVU stond met panne, en er MOEST een examen afgenomen worden. Daardoor had ik de kist niet om 8.30, maar pas om 12.00 tot m'n beschikking. Uieindelijk pakte die vertraging zelfs weer goed uit, want ik wilde naar Teuge en Hoogeveen, en op dat laatste veld bleef er maar zeer hardnekkig regen en onweer uit de lucht komen.

Ik had vorige week de route uitgestippeld, en vanochtend kon ik de te sturen koersen uitrekenen aan de hand van het actuele weer. Deze route voorbesproken met de instructeur, en na een kleine aanpassing (het leek ons niet zo handig om recht over vliegveld Hilversum te vliegen ivm mogelijke parachutespringers) was het goedgekeurd. Toen het toestel terug kwam bleek dat het nodig was om te tanken, dus de shell gebeld, en het mobiele benzinestation kwam voorrijden.

Om 5 over 12 zat ik in de kist, en na een wat moeizame start (de SVT heeft daar nogal last van tegenwoordig, alsof het winter is...) kon ik gaan taxiën richting baan 24. De wind stond lekker recht op de neus, en door het lage gewicht had het vliegtuig veel zin in een lekker steile uitklim. Vlak na de bocht richting blijdorp zat ik al op 1000ft en dat zou de hoogte zijn voor de Mike departure.

Na Mike direct een rechterbocht richting knooppunt Lunetten, om daar de Soesterberg CTR binnen te vliegen (na toestemming van de toren aldaar). In de CTR mooie plaatjes gezien van de Leusderheide, en iets naar rechts de piramide van Austerlitz. Alsof je ineens in Egypte bent!

Bij Barneveld de CTR weer verlaten, en inmiddels was het nogal donker geworden rechtsvoor mij. Dat was even een tegenvaller, want op Rotterdam was het kraakhelder. Dit was dus zo'n geïsoleerder bui waar ze het over hadden...

Laatste stukje naar Teuge gevlogen, en ik hoorde op de frequentie al dat er parajumping bezig was, dus ik besloot met een bochtje bij het veld vandaan te blijven en direct via punt sierra het cirquit in te gaan. Drukte op dat veld, moest echt de snelheid goed afregelen om niet te dicht op m'n voorganger te zitten, maar ook niet te langzaam voor m'n achterbuurman te zijn. Na een soepele landing snel de baan af en de kist in het gras gezet. Etappe 1 zat erop!!

Bij de havendienst kreeg ik het KNMI buienradar onder ogen, en wat denk je? Een enorme bijna stilhangende bui recht boven Hoogeveen....:-( Wat nu? Even een belletje naar de instructeur om te overleggen, en besloten dat ik genoeg tijd had om een hele lange lunchpauze te houden en dan te kijken of de bui vertrokken was. Zo gezegd, zo gedaan, en na 1,5 uur eten, koffie en parjumping bekijken weer richting weerradar getogen om te besluiten dat het maar moest. De bui was iets meer richting de grens van Duitsland getrokken, en er zou hooguit wat lichte regen zijn, maar in elk geval geen onweer meer.

Kist in orde gemaakt, kaartjes erbij gepakt en gestart. Het was opnieuw erg bumpy in de lucht en het was weer moeite doen om het vliegtuig op hoogte te houden door allerlei thermiek. Maar Hoogeveen kwam in zicht en ik had er veel baat bij dat ik hier vorige week door een bruiloft toevallig geweest was. Dan ken je situatie een beetje, zij het vanaf de grond. Maar in de lucht zijn de snelwegen en het industrieterrein waar je op de grond ook doorheen komt juist hele goede herkenningspunten. Op Hogeveen werkelijk een prachtige landing gemaakt, heerlijk gewoon. Vooral omdat hij ook prachtig aan het begin van de baan op de grond stond ipv een flare van 150 meter waar ik nog wel eens last van heb.

Op Hoogeveen de stempel van de havnedienst in het logboek laten zetten, en even een ice tea gedronken en obv de nieuwe windgegevens de route doorgerekend naar EHRD. Bij vertrek nog even gezwaaid naar een opa/oma en kleinkind waar ik nog een praatje mee had gemaakt en toen kwam het mooiste en langste stuk van de driehoek: 60 minuten vliegen richting het mooie weer en met een zicht van zeker >50 km (bij Harderwijk zag ik de skyline van Rotterdam en Den Haag namelijk al). Met zulk mooi weer is het navigeren natuurlijk ook geen kunst aan, al kwam ik wel snel tot de ontdekking dat de wind zoals het KNMI die opgaf niet de werklijkheid was. Maar als je dat eenmaal constateert dan kun je daar voor de rest van de route ook weer goed rekening mee houden.

Bij Rotterdam een Mike arrival, in formatie met de PH-BSF van de vliegclub die ik ook al op Teuge tegenkwam en waardoor ik boven Oscar een holding moest draaien. Ik hoopte maar dat de verkeersleiding al het verkeer in de gaten had, want als je ergens op een kruispunt van routes zit binnen de Rotterdam CTR is het wel bij Oscar. De landing liep volgens het boekje en zeer relaxed en met een grijns op m'n gezicht stapte ik uit het toestel.

Mission Accomplished!

23 juni 2008: privé piloot op een privé vliegveld...

Het was hoog tijd voor een solo, en ik had eigenlijk even genoeg van de lokale solovluchtjes op Rotterdam. Ik wilde voorbereiden op de grote solo van minimaar 150Nm die voor 4 juli gepland staat.

Dus ik uit m'n werk naar the airport voor een overland naar midden zeeland (EHMZ), en ik had weer de zegen van het mooie weer te pakken! Naarmate de dag vordert breekt alles open, kraakheldere lucht wind die afzwakt van windkracht 6 in de ochtend tot windkracht 1 als ik ga vliegen...ook lekker voor de BBQ die Margreet vandaag met haar werk had.

Dat bracht me op het idee om niet rechtstreeks naar Zeeland te vliegen, maar eerst langs de A13, over Den Haag naar de boulevard van Scheveningen waar die BBQ was. Na het instappen in de PH-SVT even een belletje naar Margreet dat ze omhoog moest kijken rond 1755. Was een prachtig moment, Margreet zwaaiend op het strand, en ik als een soort airshow een paar bochtend gemaakt en een slow flight terwijl alle leidinggevenden van haar werk toekijken vanaf de beachclub ;-)

Vervolgens naar Zeeland en daar eerst een hoop touch and go's en vervolgens op naar het tankeiland en daarna naar het terras om te eten. Die combinatie zorgt er op EHMZ namelijk voor dat je de touch and go's gratis krijgt.

Ondanks het prachtige weer bleek ik na een kwartiertje de enige overgebleven piloot te zijn op EHMZ. M'n vliegtuig stond eenzaam te glimmen in de avondzon, en ik deed hetzelfde op een volkomen leeg terras met 2 man/vrouw bediening voor mezelf. En op de toren een wachtende havenmeester...

Ik zou strak om acht uur weer weggaan, want dan sluit het vliegveld. Dus na afrekenen naar het toestel gelopen en terwijl ik bezig ben met de startup checks komt de havenmeester uit de toren gerend om me even te vertellen dat ik wel gebruik kon maken van baan 09 ipv 27. De wind kwam toch pal uit het noorden en richting het oosten zou ik dan geen last hebben van de zon. Hij kwam maar even naar me toe, want anders zou ik misschien pas op de radio komen als ik al naar 27 aan het taxien was....Dát is nog eens service!

Op de terugweg nog even een bochtje boven wat familie en vrienden gedaan in Zierikzee en Goudswaard en via Oud Beijerland weer terug de CTR van Rotterdam in.

Het ging allemaal perfect en voel me door deze regelmaat van vlieger lekker in het ritme zitten en dat hoop ik vast te houden als ik 4 juli de driehoek Rotterdam-Teuge-Hoogeveen-Rotterdam volgen.

Urenteller staat nu op 35.

21 juni 2008: leerlingendag

We zijn op pad geweest met 4 vliegtuigen naar de Belgische velden Balen-Keiheuvel en Spa. Het goede weer kwam uit het zuiden die dag, en wij verlieten dus 's ochtends snel de Rotterdamse nevelen en ik zat achterin de Piper PH-SVH, met Marcel aan het stuur (pipers hebben een stuur, een Robin heeft een stick).

Na een heerlijk bakje koffie met gebak op Keiheuvel, vertrokken we in de richting van Spa. Opnieuw zat ik achterin, nu in de PH-SVI.

Spa is een leuk veld, en ligt echt in de heuvels van de Ardennen. Dat bied uitdaging vanwege cirquithoogte op 2500 voet en een enigzins hellende baan, en een nog veel meer hellend miniplatform.

Na de lunch ben ik gaan touch and go-en, niet te lang want ik zou ook degene zijn die de hele tocht van Spa naar Rotterdam zou vliegen. Daar doe je iets meer dan een uur over en het was natuurlijk navigeren boven onbekend gebied. Hoewel...ik had op de heenweg natuurlijk wel goed over de schouder van Frits meegekeken en zelf ongeveer dezelfde route terug gekozen.

We hadden een volle bak, 4 personen aan boord, maar onze Piper hield zich goed. Bij Rotterdam aangekomen was het onwerkelijk rustig (zaterdag, 18.00, en een paar uur voor de EK wedstrijd van NL-Rusland). Dus vroeg ik de toren om een direct final om daar de ILS op te pikken. Dat mocht en zodoende ging ik voor het eerst eens een ILS vliegen. ILS is een systeem waarmee je middels een metertje in je cockpit recht naar de baan kunt vliegen zonder dat je naar buiten kijkt. Kost wel veel stuurmanskunst en wat heb ik geleerd: blijf niet doorvliegen tot aan de flare want op een gegeven moment werkt die ILS niet zo nauwkeurig meer. Op 200 voet moet je visueel verder gaan met je landing. Verder had ik last van een 'ingezakte' stoel, waardoor ik bij het afvangen niet meer naar voren kon kijken en zodoende wat te hoog bleef hangen met het idee bijna op de baan te staan. Toen we vervolgens nog een half metertje naar beneden vielen was dat by-far de hardste landing die ik tot nu toe gemaakt heb. (gelukkig vlieg je soms met anderen mee en weet je dat zo'n vliegtuig heel veel kan hebben ;-)

Hele leuke dag, en als je meer wilt lezen/zien dan moet je even op de linkjes naar weblogs van Skycaptain Marz klikken.

Groeten!