4 juli 2008: Grote solo!!!

Totaal aantal uren: 38

En één van de laatste mijlpalen is bereikt: de grote solo overland naar 2 andere vliegvelden, en minimaal 150Nm.

In tegenstelling tot Marcel (heb medelijden met hem) is het bij mij meteen de eerste reservering raak. Het was nog wel even spannend of het doorging want de SVU stond met panne, en er MOEST een examen afgenomen worden. Daardoor had ik de kist niet om 8.30, maar pas om 12.00 tot m'n beschikking. Uieindelijk pakte die vertraging zelfs weer goed uit, want ik wilde naar Teuge en Hoogeveen, en op dat laatste veld bleef er maar zeer hardnekkig regen en onweer uit de lucht komen.

Ik had vorige week de route uitgestippeld, en vanochtend kon ik de te sturen koersen uitrekenen aan de hand van het actuele weer. Deze route voorbesproken met de instructeur, en na een kleine aanpassing (het leek ons niet zo handig om recht over vliegveld Hilversum te vliegen ivm mogelijke parachutespringers) was het goedgekeurd. Toen het toestel terug kwam bleek dat het nodig was om te tanken, dus de shell gebeld, en het mobiele benzinestation kwam voorrijden.

Om 5 over 12 zat ik in de kist, en na een wat moeizame start (de SVT heeft daar nogal last van tegenwoordig, alsof het winter is...) kon ik gaan taxiën richting baan 24. De wind stond lekker recht op de neus, en door het lage gewicht had het vliegtuig veel zin in een lekker steile uitklim. Vlak na de bocht richting blijdorp zat ik al op 1000ft en dat zou de hoogte zijn voor de Mike departure.

Na Mike direct een rechterbocht richting knooppunt Lunetten, om daar de Soesterberg CTR binnen te vliegen (na toestemming van de toren aldaar). In de CTR mooie plaatjes gezien van de Leusderheide, en iets naar rechts de piramide van Austerlitz. Alsof je ineens in Egypte bent!

Bij Barneveld de CTR weer verlaten, en inmiddels was het nogal donker geworden rechtsvoor mij. Dat was even een tegenvaller, want op Rotterdam was het kraakhelder. Dit was dus zo'n geïsoleerder bui waar ze het over hadden...

Laatste stukje naar Teuge gevlogen, en ik hoorde op de frequentie al dat er parajumping bezig was, dus ik besloot met een bochtje bij het veld vandaan te blijven en direct via punt sierra het cirquit in te gaan. Drukte op dat veld, moest echt de snelheid goed afregelen om niet te dicht op m'n voorganger te zitten, maar ook niet te langzaam voor m'n achterbuurman te zijn. Na een soepele landing snel de baan af en de kist in het gras gezet. Etappe 1 zat erop!!

Bij de havendienst kreeg ik het KNMI buienradar onder ogen, en wat denk je? Een enorme bijna stilhangende bui recht boven Hoogeveen....:-( Wat nu? Even een belletje naar de instructeur om te overleggen, en besloten dat ik genoeg tijd had om een hele lange lunchpauze te houden en dan te kijken of de bui vertrokken was. Zo gezegd, zo gedaan, en na 1,5 uur eten, koffie en parjumping bekijken weer richting weerradar getogen om te besluiten dat het maar moest. De bui was iets meer richting de grens van Duitsland getrokken, en er zou hooguit wat lichte regen zijn, maar in elk geval geen onweer meer.

Kist in orde gemaakt, kaartjes erbij gepakt en gestart. Het was opnieuw erg bumpy in de lucht en het was weer moeite doen om het vliegtuig op hoogte te houden door allerlei thermiek. Maar Hoogeveen kwam in zicht en ik had er veel baat bij dat ik hier vorige week door een bruiloft toevallig geweest was. Dan ken je situatie een beetje, zij het vanaf de grond. Maar in de lucht zijn de snelwegen en het industrieterrein waar je op de grond ook doorheen komt juist hele goede herkenningspunten. Op Hogeveen werkelijk een prachtige landing gemaakt, heerlijk gewoon. Vooral omdat hij ook prachtig aan het begin van de baan op de grond stond ipv een flare van 150 meter waar ik nog wel eens last van heb.

Op Hoogeveen de stempel van de havnedienst in het logboek laten zetten, en even een ice tea gedronken en obv de nieuwe windgegevens de route doorgerekend naar EHRD. Bij vertrek nog even gezwaaid naar een opa/oma en kleinkind waar ik nog een praatje mee had gemaakt en toen kwam het mooiste en langste stuk van de driehoek: 60 minuten vliegen richting het mooie weer en met een zicht van zeker >50 km (bij Harderwijk zag ik de skyline van Rotterdam en Den Haag namelijk al). Met zulk mooi weer is het navigeren natuurlijk ook geen kunst aan, al kwam ik wel snel tot de ontdekking dat de wind zoals het KNMI die opgaf niet de werklijkheid was. Maar als je dat eenmaal constateert dan kun je daar voor de rest van de route ook weer goed rekening mee houden.

Bij Rotterdam een Mike arrival, in formatie met de PH-BSF van de vliegclub die ik ook al op Teuge tegenkwam en waardoor ik boven Oscar een holding moest draaien. Ik hoopte maar dat de verkeersleiding al het verkeer in de gaten had, want als je ergens op een kruispunt van routes zit binnen de Rotterdam CTR is het wel bij Oscar. De landing liep volgens het boekje en zeer relaxed en met een grijns op m'n gezicht stapte ik uit het toestel.

Mission Accomplished!