zaterdag 22 september 2007

Les 5 (21-09-07): Flaren is zweten...

Pfoe, dat was hard werken deze les! Het duurde maar een half uurtje, maar veel langer had niet gehoeven! Waar het op neer kwam: touch-and-go-and-touch-and-go-touch-and-go-and-touch-and-go-touch-and-go-and-touch-and-go-and touch-and-go (7 keer dus).

Veel geleerd over het cirquit vliegen, vooral ook vanwege de stevige wind die ik telkens weer tref (nou ja, in elk geval trekt de bewolking telkens nét voor mijn lessen op). Deze keer windsnelheden tot 20 knots gehad, gelukkig iets minder crosswind dan vorige keer.

Om jullie mee te laten genieten van wat je allemaal mis kunt doen (en voor mij nu een dag later meteen een mooi moment om de leerpunten op een rij te zetten):

A. vergeten om op de verschillende onderdelen van het criquit te corrigeren voor de wind (dus je neus niet in de vliegrichting, maar gecorrigeerd voor de wind).

B. Verder het te laat indraaien naar base, en daardoor op final te ver van de baan afzitten, waardoor je in het extra lage cirquit van EHRD gewoon te vroeg laag uitkomt (niet vóór de baan trouwens, omdat je als landingspunt met ons kleine vliegtuigje halverwege de baan mikt). Goed mikken is ook een kunst. Het liefst probeer je bij het verlaten van downwind je motorinstelling zo te doen dat je in één vloeiende beweging precies op het juiste plekje op de grond terecht komt. Als dat niet lukt moet je de hoogte corrigeren met gas geven/inhouden.

C. Eerste paar touch-and-go's had ik de neiging om zodra ik op de grond stond de stuurknuppel te laten vieren, en dus niet meer in de wind te houden. Dat laatste moet juist wel, want ook als je op de baan rijdt zal je moeten voorkomen dat de wind te veel vat op je vliegtuig krijgt waardoor je over de baan zou gaan zwalken.

D. Flaren, het op het laatste moment optrekken voordat je aan de grond komt. GRRR, dat was het grootste probleem. Vlak voor je aan de grond komt moet je zo ongeveer de volgende bewegingen tegelijkertijd maken: stuurknuppel in de wind, voetenstuur naar rechts, gas dicht, knuppel naar achteren trekken om de daling af te vangen. En dat is dus even iets meer dan dat je met autorijden moet doen om voor een stoplicht tot stilstand te komen...maar oefening baart kunst, zeker oefening in lastige omstandigheden, dus hier gaan we volgende keer gewoon weer mee verder. En op zich heb ik de kist elke keer wel redelijk aan de grond gekregen, dus wat dat betreft ging het wel.

Dus een slechte les? Welnee, het vliegen was heerlijk, de preflight-check, de radiocommunicatie en de checklists aflopen gingen prima. En een hoop geleerd.

Afgelopen week is ook de theorie begonnen, gezellig klasje van een man of 15 en we zijn begonnen met het vak 'Grondbeginselen en luchtvaartuigen'. Dus de komende tijd zit ik elke week op maandag van 19.30-22.30 in de schoolbanken!



Edit: ik had nog een foto van de vorige les, waarin de toestellen werden getankt. Eén van de laatste foto's van de PH-SVT voordat die een noodlanding heeft gemaakt in een weiland. Op dit moment nog steeds out of service...

1 opmerking:

Skycaptain Marz zei

Gaat lekker zo te lezen! Circuitjes is best hard werken inderdaad, maar wel leuk. De landing is toch één van de leukste momenten van de vlucht.

Ik ben nu ook een paar weken met theorie bezig. Over twee weken de derde cursus. Hakt er soms ook best in. November ga ik de eerste drie examens proberen...

Succes!