Les 3 (25/8/07): tempo

Dag, daar ben ik weer. De les was zeer enerverend. Maar wel helemaal OK! Jorgen was op een gegeven moment zo enthousiast over zo ongeveer alles, dat hij zich afvroeg of dat niet juist tegengesteld effect zou gaan hebben (zo van: ik kan het, het gaat vanzelf, alles gaat toch wel goed). Maar dat zal wel meevallen, want dat het goed ging was waar, maar om nou te zeggen dat je iets kan als je het 1 keertje gedaan hebt? Neuh niet echt.

Lekker vroeg vlucht, clouds op 1200 ft. Maar wel rustig weer. Na het voorbespreken gingen we op stap. En zo stond de PH-SVU erbij:

p.s. leuke opdracht: zoek de vershchillen met het toestel erachter, dat is ook een Robin DR400....post comments!

De check rondom het vliegtuig mocht ik grotendeels aangeven, en Jorgen checken of ik geen dingen oversloeg. Alle gaten die in het toestel zitten waren open (voor het meten van luchtdrukverschillen), propellor OK, banden en wielkappen OK, vleugels OK, staartvlak OK, verlichting OK etc. etc. Je moet trouwens elke keer even de olie peilen, net als in een auto met een peilstok.

Het enige dat niet OK was, waren de honderden dooie vliegjes op de vleugel. Als je auto er zo uit zou zien zou je accuut door de wasstraat gaan, maar bij de wasstraat van Argos bezinepomp schijnen er geen Robins doorheen te passen. Jorgen dus op pad om een emmertje sop te halen, maar helaas, er was geen emmertje sop meer. Dus dan maar zo op pad.

Hebben we alles. Nee dus, blijkt dat je het journaal van het vliegtuig ook bij je moet hebben. Best wel logisch natuurlijk, maar ik wist het nog niet. En Jorgen weer uit het vliegtuig klimmen en het journaal halen...komt net een andere instructeur ook uit een toestel klimmen. Jorgen: "Heb jij ook een nieuwe leerling?". Ik ben dus niet de enige die wat vergeet :-)

Het taxiën blijft nog maar een naar gedoe met zo'n vliegtuig. Besturing is niet te vergelijken met een auto, het gaat allemaal veel indirecter en dan hebben ze ook nog bedacht dat het wel handig is dat je pedalen zowel voor het sturen als voor het remmen te gebruiken zijn. Tenen indrukken is remmen, de bal van je voet indrukken is sturen. Tsja, en dat was dus even weggezakt. Dus ik bij elk bochtje met m'n tenen trappen. En Jorgen maar vragen of ik echt niet rem. Ik zeg "nee hoor". Kom ik er bij de checks vlak voor take-off achter dat ik even de pedalen in m'n hoofd had omgewisseld...

Na take-off (baan 24) een Mike departure gevlogen. En nadat we Oscar hadden gepasseerd (knooppunt Terbregseplein) begon het HOGE TEMPO. En dan bedoel ik het tempo waarin we de oefeningen hebben uitgevoerd. Het leek wel fitness. Omdat het veel te veel is om allemaal te beschrijven, geef ik even een opsomming:

- we begonnen met een slow flight (70 kts, nog binnen de CTR)

- boven Gouda en Reeuwijkse plassen even wat stijg en daal oefening

Naar het laagvlieggebied tussen Moordrecht en de Lek gevlogen en daar achtereenvolgens de volgende oefeningen gedaan":

- klimmende bocht

- dalende bocht

- dalen naar 100 ft (dat is het minimum in dit gebied)

- overtrek/stall (en dat in je 3e vlieguurtje!)

- training voor noodlanding (gas dicht en dalen, ondertussen kiezen welk veldje je zou willen landen)

Na al dit achtbaanwerk hoopte Jorgen dat ik wel dusdanig gedesoriënteerd zou zijn dat ik geen idee meer had waar ik was. Kaartje erbij gepakt, en laat ik nou net wel eens in Schoonhoven en Groot Ammers komen :-).

Vervolgens aan moeten geven waar Gouda lag (het was dusdanig bewolkt dat je vanuit Schoonhoven dat absoluut niet kon zien liggen.

Na nog wat foto's geschoten te hebben van Waddinxveen....

...hebben we de kist veilig aan de grond gezet. Dat ging nog aardig spannend, want er zatten 2 toestelling in het cirquit en daar werden wij nog vóór gezet, maar dan was het wel de bedoeling dat we een beetje door zouden vliegen. De landing mocht grotendeels zelf doen, en allen bij het flaren hielp Jorgen. Althans, dat was zijn bedoeling maar hij greep mis bij de stuurknuppel zodat de landing nogal bumpy was.

Zeer leuke les, met een ethousiaste afloop: er werden even 2 lessen in één keer afgetekend.

Volgende keer: Overtrek met flaps oefenen en cirquitjes vliegen. En dat alles met als doel om een les of 2 erna zonder instructeur in te stappen en in m'n uppie te gaan vliegen. Rotterdam here we come! (berg je maar vast). Ik moet het eerst nog zien gebeuren, maar Jorgen ziet volgens mij de uitdaging om z'n record 1e-solo-in-zo-kort-mogelijke-tijd te gaan verbreken. Hij vroeg of ik een beetje competetief was ingesteld. Ik heb het maar voorzichtig gehouden op 'goed gaat voor snel'. U wordt op de hoogte gehouden!